نمی خوام دفتر زندگیم خالی یا خط خطی باشه...

نباید کم بیارم...

نباید...

هیوا با تمام وجودت بخواه و تلاش کن...

رفته ام گرچه دلم منتظر برگرد است

چقدر صبر از این زاویه اش نامرد است

+ بچه ها محتاج دعای تک تک تونم... یه مدت احتیاج دارم دور از هر فضایی باشم... برمیگردم...

نه عشق روپوش سفید و اسکراب دارم ،نه عشق استوتسکوپ انداختن دور گردنم و نه عشق خانم دکتر خطاب شدن ...

این ذهن تب دارم ، این قلب سنگینم ، این تجارب سختم در مورد بیماری تنها زمانی اروم میشن که بتونم به هومو ساپینسی دیگر کمک کنم که بتونه به زندگی برگرده...

دوست ندارم بی دغدغه زندگی کنم و بدون اینکه هیچ تغییری به وجود بیارم بمیرم...

اینکه عمه م جلوی چشمام داره ذره ذره آب میشه و من هیچ کاری از دستم بر نمیاد قلبم رو هزار تیکه میکنه ...

من وقتی دلگیرم وقتی از بابام غر میزنم ،از عمه غر میزنم ،از دختر عمه و... در واقع دارم سرخودم فریاد میزنم ... خودم رو تنبیه میکنم...

هزاران نفر به دنیا میان وهزاراننفر میمیرن و دنیا کک اش هم نمیگزه ...

اما اگر این وسط باعث بشی یکی بابت هر نفسی که میکشه خداروشکر و تورو دعا کنه بزرگترین نعمته...

خوشبحاله دانشجو های پزشکی و پزشکایی که روز و شبشون رو دنبال این هدفن...

+ یه جلسه شیمی درمانی عمه مونده و دکتر گفت بعدش باید ایمنی درمانی بشه . دختر عمه از دکتر پرسید تا کی ؟دکتر گفت تا زمانی که سلولهای سرطانی یاد بگیرن در مقابلش مقاومت کنن!بعدش باید دارو رو عوض کرد و قوی تر داد!

+ عمه کوچیکم ده سال پیش فوت کرد.سرطان رحم متاستاتیک! میدونی چیه ؟!عمه چهارسال زجر کشید و بعد راحت شد .اما اونایی که موندن ... زجرشون تا بعد از ابد هم ادامه داره ...خدایا هیچ وقت عزیزانم رو با بیماری من و من رو با بیماری عزیزانم ازمایش نکن...

+ قلبم سنگینی میکنه... ای کاش .... هعیی خدای بزرگ...

بعد از انرژی گیرنده ترین کابوس دنیا خسته ترینم:/ وقتی خواب بودم میدونستم خوابه ! میدونستم کابوسه !‍ اما دوست نداشتم خودم رو بیدار کنم! یه جمله ای بود میگفت میدونین چرا من خودم رو با چکش میزنم ؟! چون وقتی بس کنم اونوقت حس خیلی خوبی داره!

خواب دیدم سر جلسه ی کنکورم . از همون اولش معلوم بود خوابه! چون هیچ جوری نمیتونست منطقی باشه که خانم ا.ک.ب.ر.ی مراقب جلسه ی کنکور باشه!( یه بار باید یه پست جدا گانه راجع به خانم الف که بیشترین ظلم ها رو در حق دانش آموزای رشت کرده بنویسم !)

چندین تا سوال روی میزم بود وقت شروع شده بود اما من نمی تونستم تجربی 98 رو از بینشون پیدا کنم! ساعت 10 و نیم بالاخره پیدا کردم! نمی تونستم تمرکز کنم ! سوالا رو بلد نبودم! دفترچه م فقط زیست و فیزیک توش داشت و ریاضی و شیمی هم بود اما میدونستم ریاضی و شیمیه اما نمیتونستم بخونم ! حتی از روش ! برگش برام تار بود!

بگذریم وقتی بیدار شدم هزار بار خسته تر بودم... خواب بدی بود اما شاید لازم بود... باعث شد به خودم بگم خداروشکر کن که چهار هفته وقت داری ! ممکن بود الان سر جلسه ی آزمون باشی!

+ دیروز ح.ا.م.د بهم پیام داد. دوسال بود ازش خبر نداشتم. گوشی قبلیم هم خراب شده بود و همه ی شماره ها پریده بود . چون تو هیچ شبکه ی اجتماعی ای نبود هم در دسترس نبود.چند روز پیش یادش افتاده بودم و بهش دسترسی نداشتم.خیلی خوشحال شدم دیدم پیام داد. "ح" وقتی تهران کلاس المپیاد میرفتم هم کلاسم بود. یه بار یه دعوای حسابی با خودش و دوستاش گرفته بودم و همشون رو از گروه کلاس دیلیت کردم! اما بعدش واقعا نمیدونم چی شد رفیق شدیم. البته یه سال از من جلوتره . 96 کنکور داد و شیمی دانشگاه ش.ر.ی.ف. قبول شد.ازش پرسیدم چه میکنی دانشگاه خوبه؟! گفت انصراف دادم!!!!!!!!! منم مثل تو یه ماه دیگه کنکور دارم!!!!! خیلی دلم گرفت... خیلی زیاد ... از این آینده ی غیر قابل پیش بینی که ممکنه حتی خِر خودمم بگیره! از اینکه چقدر با علاقه رفته بود شیمی بخونه و الان به امید دندون یا دارو برگشته!!! چقدر واسه خوندن علوم پایه به خودش اعتماد داشت! مامان و.ی.ک.ی. راست میگفت درست میگفت که اگه رتبه ی خوب نیاوردی برو علوم پایه و بعد لیسانست اپلای کن واسه رشته ی دلخواهت! اما...! اما...!!!! آإم گاهی کم میاره! "ح" هم با این فکر رفت شیمی ! اما به قول خودش دوباره برگشت سر خونه ی اول!!! ای زندگی غیر قابل پیش بینی....!

+ بچه ها دعا کنین حوزه م بیوفته کتابخونه علوم پایه! چاق شدم و قدم هم بلنده خیلی روی صندلی تکی های داغون دانشگاه جا نمیشم! هم گردنم داغان میشه و هم کلا چون جا نمیشم اذیت میشم!

+ باید قبول شم...همین امسال...

دیروز مامان و.ی.ک.ی بهم زنگ زد. خیلی حس خوبیه که ادم کیلومترها اونطرف تر کسی رو داره که همش بهش فکر میکنه. این دم کنکوری حواسش بهم هست و زنگ میزنه حالم رو خوب کنه.

دیروز بهش گفتم مامان و.ی.ک.ی من خیلی میترسم.ناراحتم از تمام کم کاری هام.به خودم میگم اگه نشم چی؟ کل زندگی من در گرو اینه! اینکه بخوام این همه اضافه وزن رو از بین ببرم در گرو کنکوره!اینکه دوباره برگردم سمت موسیقی در گرو کنکوره! این که تدریس رو که عاشقشم شروع کنم در گرو کنکوره!اگه نشه ؟! یه سال عمرم هدر میره به جهنم،من یک سال دیگهتحمل اینارو ندارم ! ازون گذشته از زخم زبون ها خسته شدم... نمیدونم من چ بدهکاری به اشنا و فامیل دارم که به خودشون اجازه میدن...خواستم پارسال برم کانادا یهو دلار سر به فلک کشید و از لیسانس دیگه بورس نمی کردن... من با این وضع اصلا روم نشد از بابام بخوام بفرسته منو. ل اینکه موقعیتش بود بهش گفتم من تو این سن میترسم برم تنها...و دیگه مسئله تموم شد.

مامان و.ی.ک.ی گفت چرا اینقدر الکی الکی سخت میگیری و توقعت رو میبری بالا؟! زندگیه !!! قرار نیست همیشه منتظر باشی بهترین شرایط پیش بیاد ! به کم راضی شو و برای بهترش تلاش کن! زندگیه! باید تقدیرت رو رقم بزنی !باید تاس رو بندازی هر چی اومد اون مسیر رو بری تا به هدفت برسی!نمیشه بشینی تا هدفت بیاد سمتت...! این یه ماه تلاشت رو بکن،دعا کن،با خدا حرف بزن ،به خدا بگو بهت کمک کنه،صدقه بده وبهترین خودت باش ! بعدش هم هر چی شد تقدیره.خیره. اگه یه راست پزشکی قبول شدی که عالی اما اگ نه شرایطت رو ببین اصلا برو زیست بخون لیسانس بگیر بعد برو خارج! کانادا نمیشه؟!کوفت نمیشه؟!زهرمار نمیشه؟! اصلا یه کشور درپیت! یه جا که پیدا میشه تو بتونی هدفت رو دنبال کنی!زاه رو برای خودت باز کن! خودت رو نباز ! حرف مردم هم بیخیال! مردم بیشعورن! گفت هیوا هیچ وقت هیچ وقت هیچ وقت حرفای دلت رو و عقایدت رو پیش هر کسی نگو! پیش خودت باشه! با ایمان مسیرت رو برو! واسه بقیه توضیح نده!اگه دوفردای دیگه بهت سرکوفت زدن بگو بهشون من همینم ! تواناییم در همین حده!ولم کنین!!! و خودت راه خودت رو دنبال کن !

گفتم این که میگین خیلی قدرت میخواد!

گفت داااااریی!تو قدرتشو داری!!!!!میتونی !!!! تاس بنداز و پیش برو!!!

+ مامان و.ی.ک.ی ای کاش میتونستم همین الان بغلت کنم ♥

+ یادتونه قبلا نوشتم ای کاش یکی باشه بهت بگه درست نمیشه اما من پیشت هستم ؟! الان با خودم دارم فکر میکنم چرا اون فرد نباید خودم باشم؟!چرا خودم نباید این کار رو برای خودم کنم؟!

+ هیوا خانم این گوی و این هم میدان... ببینیم چه میکنی...

.........

+ بچه ها ببخشید گاهی کامنت ها رو میبندم اما عاشق حضور تک تکتون هستم. فقط چون ممکنه دیر برسم تایید کنم وجواب بدم وعذاب وجدان میگیرم میبندم گاهی♡

+ادامه ی عنوان : ماورای باورهای ما...ماورای بودن و نبودن های ما...

دارم به این فکر میکنم که چقدر دلم میخواد بعد ازکاهش وزنم یه ورزش رزمی یاد بگیرم.

امروز یه صحنه از فیلم w که چول داشت دفاع شخصی یاد میگرفت خیلی من رو به حسودی وا داشت!

احساس میکردم که چقدر خوشبخته که میتونه با تمام قوا به کیسه بوکس لگد بزنه و داد بزنه و به بدنش فشار وارد کنه!

چقدر دوست دارم به یه چیزی مشت و لگد بزنم تا انرژیم و حس های بدم تخلیه شه!!!

امیدوارم از تابستون سال بعد بتونم برم یاد بگیرم :)

+ چند تا لگد تو هوا انداختم امروز کمر وپام نابود شد:) تپلوی با انگیزه ی کی بودم من :)

+ خیلی وقته با بابام آشتی کردم. اما یه فاصله بینمون افتاده که پر نمیشه.یعنی من دوست ندارم پرش کنم. سعی میکنم هر روز بیشتر از پنج دقیقه باهاش تعامل نداشته باشم و سرم تو لاک خودم باشه. دوست ندارم بهم محبت کنه یا برام جبران کنه. عادت میکنم . بعد که دوباره خودش بشه نمیتونم کنار بیام و خورد میشم... فعلا بهترین راهه*-*