ای خدا...

خیلی حس بدیه که خانوادت تورو به خاطر پشت کنکور بودن ریز و خوار ببینن و تا دهن وا کنی راجع به چیزی نظر بدی فوری از دماغت درآرن و بگن تو برو درست رو بخون. اصلا به تو ربطی نداره این موضوعات...
حتی تو موارد مربوط به خودم...
از دستشون خسته م و این عطش من رو برای موفقیت بیشتر میکنه...
اونقدر بغض و خستگی تو وجودمه که حد نداره...
ولی دووم میارم...
از هزار بُعد هزار فشار رومه و من این وسط دارم له میشم اما باز هم ادامه میدم...

فالو یور دریم و لا بالحواشی!!!!

مهم نیست کنکوری ( حالا چه کارشناسی چه دکترا و .... ) و یا اصلا چه تصمیم و deadline مهمی در زندگی تون دارید ، قطعا همتون مستحضر هستید که حاشیه داشتن چقدر آدم رو از هدفش دور می کنه !!!
حالا حاشیه چیه ؟! از نظر من هر چی !!!!!هر چیزی که غیر مربوط به هدفت باشه حاشیه ست! هر چیزیییی! و بدترین حاشیه ها هم حواشی ای هستن که مربوط به دیگرانند !
من همیشه دیگران توی زندگیم دودسته بودن و هستن :
1- افرادی که به شدت ازشون تنفر دارم و دوست دارم سر به تنشون باشه تا بمونن و یه روزی موفقیت من رو ببینن و از ظلم هایی که در حقم کردن اتیش بگیرن و جیلیز ویلیز شن  و یا افرادی که به شدت به دیگران ظلم می کنن ! ( نگین که شما ازینا ندارین !!! هر کسی بالاخره یه آدم اینجوری تو زندگیش داره )
2- افرادی که به شدت باهاشون هم دردی می کنم و با غصه شون از ته دلم عمیقا و وجودا غصه می خورم و همش فکر میکنم بهشون بدهکارم و باید یه کاری براشون بکنم ! ( متاسفانه بُرد این تابع برای من برابر { دسته ی 1} - R یا در واقع تمام مردم و موجودات کره ی زمین به غیر از دسته ی 1 !!!)
این موضوع خیلی خیلی همش برای من گرون تموم میشه. خیلی زیاد. چون هر دوی این دسته ها وقت و فکر و انرژی زیادی از من می گیرن ! چرا که همش به فکر انتقام و داغون شدن دسته ی اولم و همزمان با اون هم همش ذهنم مشغوله که چطور به دسته ی دوم کمک کنم و وظایفم رو به جا بیارم. به حدی که حتی زمانیه وقتی گوشت حیوونی رو میخورم با خودم میگم کارد بخوره تو اون شکمت چطور میتونی آخه ؟!و کلی برای اون موجود غصه می خورم !
البته شما این ها رو غیر مربوط به وسواس فکری من نبینین ها ! کاملا مربوطه !
پارسال یه تایمی بود همش خواب مرگ خودم رو میدیدم. مرگم نه درد اور بود نه چیزی . یهو توی خواب متوجه می شدم که مردم و بعد شاهد تمام اطرافیان و دوست ها و... بودم. خیلی حالم اون دوره بد بود و با اینکه دوست نداشتم رفتم مشاوره ! مشاور ازم پرسید چرا از مرگ می ترسی ؟! گفتم من از مرگ نمی ترسم ! حتی اگه الان بمیرمم عین خیالم نیست ! اما ! از مرگ میترسم چون اطرافیانم عذاب میکشن و درد می کشن و کمر خانواده م میشکنه ! خواهرم رو بعد مرگ خودم تصور می کنم تمام وجودم اتیش می گیره ! ( منظورم رو فهمیدید ؟! در این حد سر دسته ی دوم وسواس دارم !)

اما اخیرا چند موضوع رو متوجه شدم ! :
1- تا خودم رو دوست نداشته باشم و برای خودم زندگی نکنم نمیتونم به دسته ی 1 و2 رسیدگی کنم !
2- برای این خودم رو دوست داشته باشم و برای خودم زندگی کنم باید برای هدفم تلاش کنم و بهش برسم !
3- برای رسیدن به هدف باید از هرچیزی که حواسم رو پرت میکنه دوری کنم ( ولا بالحواشی !) !
4- فکر کردن به دسته ی 1 و2 اعصابم رو خورد می کنه و حاشیه ست و از مسیر واقعی منحرفم می کنه ! پس نباید بهش فکر کنم !

شاید یه چرخه ی بی معنی باشه ! و واقعا هم هست ! اما ذهنم رو مرتب کرد و بهم فهموند الااااان وقت این جور چیزا نیست و اول از همه باید به خودم برسم  ولا بالحواشی !!!
پ.ن : حتی یه هدف با اولویت پایین تر هم میتونه برای هدف اصلی آدم ایجاد حاشیه کنه !
پ.ن : جواب پیدا کردم برای رسیدگی به هر دو دسته ! اول دسته ی 2 و دوم دوسته  1 !!! احساس می کنم ذهنم مرتن و اروم شده !


ابتدا به نیازها و خواسته‌های خودت رسیدگی کن تا وقتی نیازهای خودت را برآورده نکنی، ‌نمی‌توانی به دیگران کمک کنی.

🎧 کتاب : راز
✍🏻 اثر: #راندا_برن


اکثر ما معتقدیم با نبخشیدن دیگران باید آن‌ها را تنبیه کنیم. انجام این کار یعنی «اگر شما را نبخشم، رنج خواهید کشید» در حالی که اینطور نیست و این خود شما هستید که رنج خواهید برد. این شما هستید که در دل‌تان یک عقده ایجاد شده و بی‌خواب می‌شوید.

📕 راز شاد زیستن
✍🏻 #اندرو_متیوس

۱ نظر

مروری بر 31 اردیبهشت

به حدی از تنفر از ازدواج و کلا رابطه با جنس مخالف رسیدم که واقعا احساس میکنم یه مشکل روحی ای چیزیه. کوچیک ترین اشاره ی اطرافیانم به این موضوع میتونه ساعت ها ذهن من رو درگیر و اعصابم رو بهم بریزه... کوچک ترین چیز !!!
نرگس هم یه جورایی مثل منه. احساس تنفر درونی نسبت به این موضوع نداره اما خوب جزو برنامه ی زندگیش نیست. اما روشش رو خیلی دوست دارم. نه جواب میده نه اعصابش بهم میریزه. میگه خوب من که بالاخره قراره کار خودم رو بکنم !!!!!
اما من تو این لحظات اونقدر وسواس فکری بهم هجوم میاره که... ولش کن...
این روز ها سرم خیلی شلوغه و اعتماد به نفسم داره بالا میره. تعویق کنکور هم خیلی توش نقش داشت و احساس میکنم دودستی یه فرصت دوباره بهم رو کرده.
به عادات و رفتار ها و دل مشغولی های پارسال این موقعم فکر میکنم هم خنده م میگیره و هم اعصابم خورد میشه اما خوشحالم که امسال این جوری نیستم.
دوست دارم تابستون استادم رو عوض کردم ( هرچند یک ساله "ش" رو ندیدمش و خداروشکر هم که ندیدم ، رجوع شود به : ماجراهای من و ش) !! و کلا سبک م هم همین طور ! دوست دارم گیتار الکتریک کار کنم اصلا! کلاسیک انرژی من رو تخلیه نمی کنه ! اصلا هیچ احساس خاصی دیگه نسبت به "ش" ندارم و اصلا برام اون آدم سابق نیست! نمی گم متنفرم و اصلا ازش خوشم نمیاد نه ! اصلا نمی دونم چطور باید این احساس رو توضیح بدم !!! بگذریم آقا بگذریم !

از تمام شبکه های اجتماعی خارج شدم و فقط یه واتساپ و تلگرام دارم برای کارهای درسی. اعصابم به شدت راحته!!!! به شدت !!! وقتی نداشته باشینش تازه متوجه ی آرامش می شید !!! ( این کلیپ مهران مدیری رو هم ببینید)

یه سری کلاس آنلاین شرکت کردم و خیلی به منظم شدنم و برگشتنم به فضای درس و مشق کمک می کنه و کرده !

دیگه چی بگم؟!! ها!!!!!!!
امروز با حضرت حافظ سخن گفتم و گفتگو خیلی شبیه این روز های من و حس و حالم بود ! :



چرا نه در پی عزم دیار خود باشم

چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم

غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم

به شهر خود روم و شهریار خود باشم

ز محرمان سراپرده وصال شوم

ز بندگان خداوندگار خود باشم

چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی

که روز واقعه پیش نگار خود باشم

ز دست بخت گران خواب و کار بی‌سامان

گرم بود گله‌ای رازدار خود باشم

همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود

دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم

بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ

وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم

۳ نظر

به وقت ۳ صبح

ساعت ۳ صبح و تا الان داشتم درس میخوندم 

هنوز ایده آلم نیست. درسته تا این ساعت بیدار بودم اما ساعت زیادی در طول روز نخونده بودم.

به هر حال اوضاعم خیلی بهتره و امیدوار ترم ...!

یه حسی بهم‌ میگه امسال میتونم!

پ.ن : ادبیات با اختلاف زیادی مورد علاقه ترین درس کنکور برای منه! تا الان داشتم ادبیات میخوندم و با احساس خوبی دارم میرم بخوابم! 

پ.ن :تولد ۲۱ سالگیم که حدود ۷ ماهه دیگه ست باید جایی باشم که میخوام 👍

حرف بسیاره و دلم بسیار پر ! آنا گاوالدا (البته فکر کنم ) یه جمله داره دقیق یادم نمیاد ولی یه چنین چیزی بود که : زن باید سرش اونقدری شلوغ باشه که خیال عاشقی به سرش نزنه. 

من این رو تعمیم میدم به زندگیم هر چند عشق و عاشقی ای توش نیست اما پناه آوردم به درس تا حواسم از پیچیدگی ها و زندگی گندی که احاطه م کرده پرت شه 

این روز ها از هر وقت دیگه ای خسته تر و غمگین ترم اما حداقل یه جوانه ی امیدی تو قلبم هست 

شاید هم یاد گرفتم که در مقابل چیزی که واقعا ناتوانم تسلیم بشم و سرم رو گرم کنم به چیزی که بتونم تغییرش بدم. 

شاید هم چشم دوختم به خوشحالی بعد از قبولی تا بشوره و ببره..!

زندگی عاریه ای

قرار بود دیگه منفی نویسی نکنم اما نمیتونم...
خیلی احساس بدبختی میکنم خیلی...
احساس میکنم سربار خانواده م و این احساس هم درسته....هیچ چیز برای افتخار کردن ندارم جز بغضی که بعد مدت ها شکسته و یکم اروم ترم میکنه.
اونقدری احساس بدبختی میکنم که الان اگر فرشته مرگ بیاد سراغم با سر میپرم بغلش و میگم تمومش کن لعنتی... تمومش کن...
احساس خواری میکنم .احساس ذلت... نمیتونم توضیح بدم چون واژه ای ندارم...
خدایا لطفا اگر واقعا همه چی درست میشه فردا بیدارم کن...اگر التماست میکنم تمومش کن....
من دیگه توان ندارم... کشش ندارم...اصلا هیچی ندارم.... هیچی...
من بریدم... بریدم....

سر و کله زدن با مادر:(

یکی از بزرگ ترین و اعصاب خورد کن ترین چالش های دنیا (حداقل برای من ) توضیح دادن وحل کردن سوالاتیه که در زمینه ی تکنولوژی مادر و پدرم ازم میپرسن. دلیلش هم اینه که فکرمیکنن غرورشون شکسته میشه (شاید) و هرچقدر هم که توضیح میدی اقا من احساس برتری نمی کنم ! خوب ازم پرسیدی دارم توضیح میدم دیگه! متوجه نمی شن ! 

مثل این میمونه که من ازش بپرسم چجوری قرمه سبزی بپزم و بالا سرم وایسته و هراشتباه رو یاداوری کنه و گهگداری هم از گوش ندادن من اعصابش خورد شه و بعد من تهش بگم توبرای تحقیر من این کار رو می کنی :|

و درک این موضوع حتی برای پدرومادر تحصیل کرده سخت تر هم هست !  خیلی خیلی سخت تر !

پ.ن : حدود 10 تا شماره با اسم رومیخواست تو گوشیش سیو کنه وبعد دانش اموزاش روتوی شاد ادد کنه( گند بزنن این سیستم بدرنخور و برنامه ریزش رو ) من رو صدا کرده حالا چیکار کنم. کاغذ برداشته داره دونه دونه شماره ها رومینویسه. میگم مادرمن نیاز نیست! میگه اخه من میخوام سیوکنم ! میگم نیا نیست بنویسی از گوشی هم میشه سیو کرد ! هی من میگم نیاز نیست اون هی میگه اخهمیخوام این کارو کنم. 

من هم برگشتم گفتم: بالاخره از من سوال داری یا نداری ؟اگه بلدی چرا من رو صدا کردی؟اگه من رو صدا کردی چرا گوش نمیدی چی میگم؟ 

و زد زیر گریه و دعوا شد...

بهم میگه تو فکر میکنی همه چیز رو میدونی! تو دلم گفتم اتفاقا تو این فکر رو می کنی ! 

ده ها بار بهش گفتم وقتی یه چیز رو توضیح میدم یه جا یادداشت کن یادت بمونه ! مادر من تحصیلکردست ها ! سالهاست این کار رو نمیکنه! حاضره هر روز بیاد یه چیز تکراری بپرسه و به جوابش گوش نده و من براش انجام بدم و این چرخه رو ادامه بده. 

میدونم مادرمی و ازت خیلی چیزا یاد گرفتم و به گردنم حق داری ! اما اینکه میگم اینی که توضیح دادم یادداشت کن یادبگیری توهین بهت نیست! 

میگی من خرم از پل گذشته به این چیزا نیاز ندارم ؟

خو پس چرا هرروز هر روز میپرسی ؟

سر صبحی چه اعصاب خوردی ای شد...اه....

پ.ن: حتی با این که بارها بهش توضیح دادم و گفتم یادداشت کنه تا یادبگیره باز الان گوشی رو داده دست خواهرم براش انجام بده :|

۲ نظر

الرژی یا کرونا؟

سرفه خشک و تنگی نفس. میدونم که احتمال کرونا رو باید کنار بذارم و بهش فکر نکنم. دوسه سال پیش که پنومونی زده بود ریه م رو داغون کرده بود این سرفه ها و تنگی نفس شروع شد. شیش ماه اول که داغون.... من از لحاظ پزشکی نمیدونم ربط داره یا نه اما از اون موقع الرژی گاه به گاه میاد سراغم وعکس قفسه ی سینم هم نشون میداد.

به هر حال ... الان هی با خودم میگم نکنه کرونا باشه ؟!هعیی 

از یه طرف هم مغزم میگه نه بابا عادیه همش اینطور بودی !

در باب خارجه!

امروز اومدم بعد از مدت ها گریز آناتومی ببینم . تقریبا بعد از یه سال. اخرین باری که دیده بودمش اوایل زمانی بود که سرطان عمه م تشخیص داده شده بود و از شانسمم اواسط فصل 5 سریال بود که ایزی استیون میفهمه سرطان داره. از اونجایی که مبتلا به خودآزاری هستم نشستم و نگاه کردم و افسردگیم واضطرابم و هیپوکندریام بدتر شد.از همون موقع ندیدم و ترک کردم این سریال رو.

امروز اومدم شانسکی یه اپیزود زدم. دلم تنگ شده بود براش.احتیاج به انگیزه داشتم. اما بیشتر از نیم ساعت نتونستم نگاه کنم. نمیدونم چرا با اینکه سریال فوق العاده ایه اما دیگه جذبم نمیکنه ! سریال های پزشکی کره ای رو خیلی بیشتر ترجیح میدم الان !!!!!

پ.ن: یه چیزی که خیلی تو سریال های امریکایی اذیتم میکنه بی بندو باری بیش از حدشونه .من آدم مذهبی ای نیستم. اما با زندگی بدون چهارچوب و بدون تعهد به شدت مخالفم و نمیتونم تحمل کنم. تو سریال هایی که دیدم اکثرا شخصیت ها از همین بی بند و باری و بدون چهارچوب بودن ضربه می خورن. اگر که خودشون قبول دارن این آسیب ها رو و به وضوح هم نشون میدن ،درک نمی کنم که چرا روز ب روز تبلیغ بیشتری برای چهارچوب نداشتن میکنن!

نمی گم این جا گل وبلبله ها!از نظرخود من ما هم از اون ور بوم افتادیم ! 

من با جفت اینا مشکل دارم .ولی با اونا بیشتر و بیشتر مشکل دارم !


۳ نظر

نفرین عامون بر تو!

از بین هزاران چیز که این روز ها روی اعصابمه بدترینش مشخص نبودن تاریخ کنکوره...

پووف...

اون مسئول محترم کله گچی هم که گفته بود کنکور امسال رو برداریم و با سوابق تحصیلی بچه ها برن دانشگاه رو که ازش نگم دیگه ...

اون لحظه که خبر این رو خوندم دلم میخواست از صحنه ی روزگار محو شم . 

آخه بیشعور نفهم ،درد و بلای بچه هایی که پشت کنکور موندن تو سرت، بی مغز، هیچ می فهمی چقدر نا عادلانه ست تویی که دوسال پشت کنکور موندی تا بری رشته ی مورد علاقت یهو زرتی با عدم تعادل روانی فردی مثل شما میان و زرتی میگن تلاش چند ساله ت فی سبیل الله بود و با نمرات و سوابق دبیرستانت که چند سال پیش فارغ التحصیل شدی باید وارد دانشگاه شی!

از این بدتر شرایط پارتی بازی و ناعدالتی بسیار بسیار بیشتر از برگزاری کنکور خواهد بود و آقازاده های عزیز خیلی خیلی راحت تر ....پناه بر خدا 

الکی دارم اعصابم رو خورد میکنم ... اگه این عدم برگزاری کنکور تصویب میشد ... من خودکشی میکردم ... توف به ... هعی.. 


۱ نظر

حوصله م سر رفته :(

جفت گوشام از شدت اهنگ های راکی که امروز با هندزفری گوش دادم درد میکنه. پشیمونم البته ولی خداروشکر اهنگهاش کلی انرژی ازم خالی کرد.
امروز تقریبا میشه گفت درس نخوندم .ناراحت نیستم ومیدونم فرداجبرانش میکنم .من یه امروز رو احتیاج داشتم درس نخونم  و انرژی تخلیه کنم.
الانم درحالی که بدنم از بالاپایین پریدن های امروزم درد میکنه روی تختم ولو شدم تا یه ذره سریال پزشکی مورد علاقمو ببینم. 
راستش من اولین بار "کرونا " روتوی این سریال (دکتر کیم فصل1) شنیده بودم و توی اون قسمت وقتی پزشک به سرفه های بیمار و خانوادش شک کرد و بعدشرح حال گرفتن حدس زد کروناست مثل گچ سفید شد و اورژانس رو قرنطینه کردو... من ایت سریال روچند ماه قبل شیوع کرونا دیدم ( نترسین سریال پیش بینی نکرده بود ! چندسال پیش کرونا توی عربستان شیوع پیدا کرده بودوسریال به اون اشاره کرد ) و هیج وقت فکر نمیکردم انقدر نزدیک چنین هیاهویی باشیم. وقتی فهمیدیم کرونا تو ایران هست من یکی همون تصور از فیلم رو داشتم بااینکه اطرافیان بی خیال بودن. از همون موقع میشه گفت 99 درصد توی خونه بودم و این یعنی نزدیک دو ماه.
احساس خفگی و زندانی بودن دارم و کلی انرژی تخلیه نشده !
قرنطینه تموم شه یه روز کل رشت رو پیاده روی میکنم!!!!!
۳ نظر
منو
درباره من
دست از طلب ندارم تا کام من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید
پیوندهای روزانه
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان