چهارشنبه ۴ فروردين ۰۰
کرنومتر 12 و نیم ساعت رو نشون میده و با ذهن خسته و تن بی رمق و کمر درد و خشکی چشم ولو میشم رو تخت...
نه زبونم دیگه کار میکنه نه دستام و نه ذهنم...
اما حس خوبی داره...
حس یه قدم دیگه به سمت هدف برداشتن...
پ.ن: عیدتون پساپس مبارک!
