امروز اومدم بعد از مدت ها گریز آناتومی ببینم . تقریبا بعد از یه سال. اخرین باری که دیده بودمش اوایل زمانی بود که سرطان عمه م تشخیص داده شده بود و از شانسمم اواسط فصل 5 سریال بود که ایزی استیون میفهمه سرطان داره. از اونجایی که مبتلا به خودآزاری هستم نشستم و نگاه کردم و افسردگیم واضطرابم و هیپوکندریام بدتر شد.از همون موقع ندیدم و ترک کردم این سریال رو.
امروز اومدم شانسکی یه اپیزود زدم. دلم تنگ شده بود براش.احتیاج به انگیزه داشتم. اما بیشتر از نیم ساعت نتونستم نگاه کنم. نمیدونم چرا با اینکه سریال فوق العاده ایه اما دیگه جذبم نمیکنه ! سریال های پزشکی کره ای رو خیلی بیشتر ترجیح میدم الان !!!!!
پ.ن: یه چیزی که خیلی تو سریال های امریکایی اذیتم میکنه بی بندو باری بیش از حدشونه .من آدم مذهبی ای نیستم. اما با زندگی بدون چهارچوب و بدون تعهد به شدت مخالفم و نمیتونم تحمل کنم. تو سریال هایی که دیدم اکثرا شخصیت ها از همین بی بند و باری و بدون چهارچوب بودن ضربه می خورن. اگر که خودشون قبول دارن این آسیب ها رو و به وضوح هم نشون میدن ،درک نمی کنم که چرا روز ب روز تبلیغ بیشتری برای چهارچوب نداشتن میکنن!
نمی گم این جا گل وبلبله ها!از نظرخود من ما هم از اون ور بوم افتادیم !
من با جفت اینا مشکل دارم .ولی با اونا بیشتر و بیشتر مشکل دارم !
