شنبه ۲۳ فروردين ۹۹
جفت گوشام از شدت اهنگ های راکی که امروز با هندزفری گوش دادم درد میکنه. پشیمونم البته ولی خداروشکر اهنگهاش کلی انرژی ازم خالی کرد.
امروز تقریبا میشه گفت درس نخوندم .ناراحت نیستم ومیدونم فرداجبرانش میکنم .من یه امروز رو احتیاج داشتم درس نخونم و انرژی تخلیه کنم.
الانم درحالی که بدنم از بالاپایین پریدن های امروزم درد میکنه روی تختم ولو شدم تا یه ذره سریال پزشکی مورد علاقمو ببینم.
راستش من اولین بار "کرونا " روتوی این سریال (دکتر کیم فصل1) شنیده بودم و توی اون قسمت وقتی پزشک به سرفه های بیمار و خانوادش شک کرد و بعدشرح حال گرفتن حدس زد کروناست مثل گچ سفید شد و اورژانس رو قرنطینه کردو... من ایت سریال روچند ماه قبل شیوع کرونا دیدم ( نترسین سریال پیش بینی نکرده بود ! چندسال پیش کرونا توی عربستان شیوع پیدا کرده بودوسریال به اون اشاره کرد ) و هیج وقت فکر نمیکردم انقدر نزدیک چنین هیاهویی باشیم. وقتی فهمیدیم کرونا تو ایران هست من یکی همون تصور از فیلم رو داشتم بااینکه اطرافیان بی خیال بودن. از همون موقع میشه گفت 99 درصد توی خونه بودم و این یعنی نزدیک دو ماه.
احساس خفگی و زندانی بودن دارم و کلی انرژی تخلیه نشده !
قرنطینه تموم شه یه روز کل رشت رو پیاده روی میکنم!!!!!
