آبی نویسِ هیوا

خیلی احساس بدبختی میکنم خیلی...

احساس میکنم سربار خانواده م و این احساس هم درسته....هیچ چیز برای افتخار کردن ندارم جز بغضی که بعد مدت ها شکسته و یکم اروم ترم میکنه.

اونقدری احساس بدبختی میکنم که الان اگر فرشته مرگ بیاد سراغم با سر میپرم بغلش و میگم تمومش کن لعنتی... تمومش کن...

احساس خواری میکنم .احساس ذلت... نمیتونم توضیح بدم چون واژه ای ندارم...

خدایا لطفا اگر واقعا همه چی درست میشه فردا بیدارم کن...اگر التماست میکنم تمومش کن....

من دیگه توان ندارم... کشش ندارم...اصلا هیچی ندارم.... هیچی...

من بریدم... بریدم....